DIRECTOIR
"Pa, hoe ging dat liedje ook al weer, van die koekoek en de vrouw in de onderbroek?" We zitten samen aan de grote tafel en nadat ik de nodige fiannciële administratie voor hem gedaan heb, is er voor het eerst echt eens even tijd om gewoon samen een kopje koffie te drinken. Hij kijkt me met een paar niet begrijpende ogen aan en vraagt "Hoe kom je daar nu zo opeens bij?"
Ik leg hem uit, dat wij een paar dagen naar Freiburg gaan en dat ik nu de koekoeksklok wil kopen die ik twee jaar geleden al op het oog had. Vanwege mijn zere voet, die mij, zoals achteraf bleek, verscheidene maanden tot last is geweest, zijn we toen na een paar dagen alweer voortijdig naar huis gegaan. Zonder koekoeksklok. Die vakantie van toen willen we nu als het ware gaan afmaken en dit keer wil ik wel thuiskomen met zo'n klok. Daarom speelt dat deuntje al een aantal dagen in mijn hoofd.
Ik zie dat hij het begrijpt en ik begin met zingen. "Nee, nee", onderbreekt mijn vader mij, "zo is het niet. Het is geen onderbroek maar mannenbroek!" Samen zingen we verder: "Wat raar wat raar, een man in een directoir....." Het gaat echt helemaal nergens over, maar ik wil weten waar dit versje vandaan komt. Mijn vader weet het niet meer precies. Hij herinnert zich nog wel dat hij dat heel vroeger zong met de jongens waarmee hij op de mattenfabriek werkte toen hij een jaar of veertien, vijftien oud was. Hij dacht dat het van één of andere cabaretier was. Later heeft hij het ook wel eens in zijn eigen conferences gebruikt en daar ken ik het dan weer van.
Ik wil toch wel erg graag weten waar dat rare deuntje nu vandaan komt dus heb ik vanmorgen maar eens even gegoogled. Als ik 'vrouw in een mannenbroek' intik in plaats van onderbroek, blijkt dat dit versje toch te vinden is. Twee sites maken melding van die tekst en wel deze en deze (Even het artikel helemaal doorlezen en u komt dan vanzelf de bedoelde regels tegen)
Het schijnt dus afkomstig te zijn van de koekoekswals. Maar dan met gewone woorden. Het volk heeft er toentertijd die rare tekst op verzonnen. Achteraf weet ik dat dan weer wel en de melodie van dat liedje kunt u ook horen als u hier klikt. Ach, zo'n koekoek brengt dus heel wat teweeg en er komt vast nog een vervolg op dit onderwerp.
elf reacties
Goh, leuk zeg.
Hoe kan het geheugen de mensen toch bezighouden he!
Ik kende het lied niet.
Ik heb wel een klok, maar geen koekoek!
Pure nostalgie! Die koekoek die deed wat. Ik heb er op leren walsen. Was een serieuze zaak, maar die tekst schoot iedere keer door mijn hoofd tijdens het dansen. 
Ik wilde vroeger graag en huisdier, maar mijn moeder was daar niet voor in, ze vond zeven kinderen al voldoende zorg geven. Op een dag vertrok mijn vader voor een buitenlandse reis. Hij beloofd mij een dier mee terug te nemen. Dat werd dus de koekoek(sklok). Snif…
Dan wens ik jullie een fijne tijd in Freiburg!
Ik zou niet zo’n koekoeksklok willen hebben. Pff.. Ik word nu al gek van dat gekoekoek in mijn hoofd.
Vroeger hing er in de gang bij mijn opa en oma in de hal een koekoeksklok. Als de klok sloeg ging er een deurtje open waar de koekoek achter zat, en een ander deurtje waarachter een paartje vervolgens een rondedansje maakte. De klok speelde dan het wijsje van: oh mein Papa….. Als kind heb ik daar ádemloos naar staan te kijken, helemaal gebiologeerd door dat geweldige gebeuren. Helaas is de klok verdwenen. Mijn tante heeft hem geërfd maar er niet goed voor gezorgd, hij is niet meer in de familie. Eeuwig zonde, want wat had ik graag dat symbool uit mijn kindertijd nog gehad….. De herinnering blijft. Dat wel.
whahahaha een koekoek en de vrouw in onderbroek. Schitterend. Nooit van gehoord trouwens. Heb je die klok nu?
Geinig. Wij zongen dit liedje – compleet met mannenbroek en directoire vroeger in de auto op vakantie. Met ‘In ‘t groene dal’ en ‘Que sera, sera. Etc. Ik herinner me in dat verband ook de zinsnede ‘Lach dan, Paljasso. Doe de deur dicht want het tocht zo’.
Ik kende de tekst en de melodie ook nog.