BLOEMETJESGORDIJN
De hele week speelt het het al in mijn hoofd. Een bloemetjesgordijn. Het is niet het oudste carnavalslied wat ik mij herinner, maar dit is wel de allerleukste. Wat zou of had ik graag ooit één keertje carnaval willen vieren. Niet alleen maar met een beetje in een kroeg zitten, nee, in vol ornaat meedoen bij de optocht, bierdrinken, luisteren naar buutredeners en veel hossen en polonaises lopen, als die er tenminste zijn.
Ooit, het zal zo rond rond mijn zeventiende jaar zijn geweest, ben ik met mijn allereerste vriendje in de Achterhoek één keer naar een carnavalsdansavond geweest. Ik was dat helemaal niet gewend en ik vond het dan ook echt helemaal niets. Ik durfde niet over de drempel heen te stappen om eens lekker gek te doen. Van de andere mensen kon ik het dan wel aanzien, maar om zelf daar aan mee te doen?
Mijn vriendje had niet genoeg overwicht op mij. (het is dan ook niets geworden) Hij kon mij niet verder krijgen dan dat ik heel plichtmatig aan een aantal activiteiten meedeed, maar het ging niet van harte. In de zestiger en zeventiger jaren waren er dan wel eens televisieuitzendingen, waarin het publiek eerst netjes zat en al meezingend luisterde naar alle carnavalshits die ten gehore werden gebracht. Van lieverlee veranderde dat meezingen in meedeinen en daarna in meehossen.
Van een familielid die een paar jaar in het zuiden heeft gewoond, hoorde ik toen dat dit niets met het echte carnaval te maken had. Dan zou het er heel anders toegaan. Echte Limburgse liedjes die bijna niet verstaan waren, maar als je als import een boerenkiel aandeed viel je niet op en kon je gewoon meedoen. Vanaf die tijd heb ik een aantal jaren stiekem gehoopt dat ik een keer uitgenodigd zou worden om het zelf mee te kunnen maken. Dat is helaas nooit gebeurd. De familie woont al jaren in een heel ander deel van het land, de kans daarop is dus al lang verkeken.
Ik ben veel te bleu gebleven om op eigen initiatief dan zelf daar maar ergens een hotel te boeken en mij in het feestgedruis te storten. Het lijkt mij toch ook dat je op de één of andere manier enigszins weet moet hebben van het spel wat gespeeld wordt. En voor zover ik het begrepen heb, kunnen die spelregels ook nog weer per plaats verschillen, dus mijn conclusie is: niet aan beginnen. Nog nooit eerder heb ik het voor mijzelf zo duidelijk gehad, dat heel diep weggestopt, één keer carnaval vieren, toch in mijn wensenpakket zat.
Zat. Met het ouder worden begin ik er zo nu en dan toch tegen aan te lopen, dat het niet mogelijk is om alle wensen te verwezenlijken. Ooit zal ik, en die tijd lijkt zo nu en dan wel steeds dichterbij te komen, net zoals zoveel oude mensen van nu, al keuvelend over en terugblikkend op het leven, vertellen over de wensen die er wel waren, maar die nooit in vervulling zijn gegaan. Ik kan er wel mee leven hoor. Dat dan weer wel. Ik vond het in ieder geval heel aardig om er een blogje over te schrijven.
negen reacties
Die wens heb ik nooit gehad. Toen ik jong was, hoorde ik er niet zoveel over. Toen ik een beetje ouder was, zat mijn hoofd mij dwars en moest ik er niet aan denken om te gaan hossen. En dat is zo gebleven tot nu.
Maar wat let je. Boek volgend jaar een kamer, trek een kiel aan en ga in ieder geval een optocht bekijken. Dan kom je vanzelf in de stemming om ‘s avonds door te gaan.
Ik wens je succes, mij zul je er niet tegenkomen. Maar volgend jaar verwachten we gewoon een log van je over je eerste carnaval.
Love As Always
Di Mario
Ik woon er middenin en heb jaren als carnavalist en wagenbouwer meegedaan met alle feestgedruis. Het moet je met de paplepel zijn ingegoten.
Wat in het vat zit verzuurt niet, het kan altijd volgend jaar nog! Alleen dat idee moet je al wel goed kunnen doen.
Het kan nog steeds hoor, als je zou willen.
Ik heb jaren carnaval gevierd, maar nu hoeft het niet meer.
Fijne zondag.
Gewoon doen. Hotle boeken en gaan met die banaan. Voor mij hoeft het niet. Ik kijk ernaar en vind het wel goed
Het is geweldig!
Ik heb ooit wel de kans gehad..
Maar dat was ook maar eens..
Want nu hoef ik het echt niet meer. Niet hier in Oostenrijk in elk geval.
Ooi tin maastricht, wie weet… 
Iets fout gedaan….. Mijn reactie ging natuurlijk over je bloemetjesgordijn.