FOTOSCHAARSTE
Daar is-ie weer, de stermagnolia. En weer geniet ik van de schoonheid van de boom. De natuur wordt stilletjes aan wakker en wrijft de slaap uit haar ogen.
Hoewel ik al een aantal foto's van deze boom van eerdere jaren in mijn ongeordende verzameling heb zitten, kon ik de verleiding vandaag toch niet weerstaan om toch nog maar een paar plaatjes van deze verukkelijke lentebruid te maken. En waarom ook niet. Het kost niets, dit in tegenstelling tot vroeger dagen. Toen was je (ik althans) heel kritisch in het wel of niet nemen van foto's. De prijs van een fotorolletje laten ontwikkelen en afdrukken loog er niet om, het was een rib uit je lijf, dus was het iedere keer een zaak van een goede afweging. De foto wel of niet nemen.
Daar werd ik de afgelopen week zomaar opeens weer mee geconfronteerd. Op de avond van de diplomauitreiking Frans, sprak ik even met een medecursiste. Ziij had ooit eens laten weten een huis(je) vlak in de buurt van Ussel te hebben. Ik vroeg haar of Meymac daar in de buurt was; we zijn daar een keer met het gezin op vakantie geweest. Ik vertelde aan haar mij vaag te herinneren ooit eens op 14 Juillet door Ussel heengekomen te zijn en dat ik het toen bijna een spookstadje had gevonden. Op die dag was er helemaal niets te beleven. Beide onderwerpen werden beaamd. En op zon- en feestdagen is er in Ussel niets te beleven èn Meymac lag daar niet zo ver vandaan.
Later in de week wilde ik wat herinneringen aan Meymac ophalen. Na lang nadenken kwam ik er op dat dit zo halverwege de tachtiger jaren moet zijn geweest en zocht ik in de fotoalbums uit die jaren. Ach, als je dan die paar foto's ziet, hoeveel zullen het er zijn geweest, 36, 48? En wanner dit dan ook nog verdeeld is over drie albums, van de kinderen en van onszelf dan blijft er niet zo heel veel van de herinnering over.
We zijn uitgenodigd, er zou ruimte genoeg zijn om daar een poosje met onze caravan te komen staan, maar dit jaar wordt dat nog niets. Het kan daar ook heel heet zijn en daar kan onze Sjors niet tegen. We houden het toch eerst maar op Bretagne, hoewel ik zeker die kant van Meymac wel weer eens uit wil. Al was het alleen maar om nu de beelden veel beter vast kunnen leggen. Lang leve de vooruitgang!
Onderstaande foto kan geklikt worden
zes reacties
Ik herinner me nog dat we 30 vakantiefoto`s hadden, of hoeveel er ook op een rolletje ging.
Dat was nog eens lekker overzichtelijk!
En de oude boeken, dat is toch het mooiste hoor, en er over praten natuurlijk ook.
Een fantastische struik, de stermagnolia. Jammer dat ze nooit zo lang bloeien. Wil je er daarom langer van genieten, knip dan maar raak. Nu kan het in het digitale tijdperk. Heerlijk toch!
Heerlijk toch al die herinneringen. Dat geeft aan dat je geleefd hebt…