HOE GAAT HET
De vraag: hoe gaat het met je? wil bij mij nog wel eens iets ongemakkelijks oproepen. Ik vraag mij in dat geval meestal heel snel even af wat ik met die vraag moet. Veel tijd om er over na te denken is er niet, want er wordt op een antwoord gewacht. Natuurlijk weet ik ook wel dat deze vraag vaak uit beleefdheid gesteld wordt en in dat geval heb ik het passende antwoord: ´fijn, dank je´, ook wel snel paraat. Maar wat te doen als er iets bijzonders is?
Deze week ben ik met wat lichamelijke klachten een paar dagen thuis geweest en heb ik een specialist geconsulteerd. Gisteren heb ik mijn werk weer hervat en door verschillende collega's wordt dan natuurlijk belangstellend de vraag gesteld hoe het nu met mij gaat. Ik word dan tactisch of diplomatiek of hoe je het ook maar noemen wilt, want ik zal niet aan iedereen hetzelfde vertellen. Bij de één zal ik zeggen dat er nog niets van te zeggen valt en dat ik moet wachten op de uitslagen van de diverse onderzoeken en aan een ander zal ik veel meer het achterste van mijn tong laten zien. Voor beide gevallen geldt wel dat ik eerlijk wil zijn, maar ook vriendelijk én trouw wil blijven aan mijzelf. Ik wil in ieder geval mijzelf kunnen zijn.
Ik merk dat trouw zijn aan mijzelf en mijzelf kunnen zijn ook op deze plek een rol gaat spelen. Ik heb me dan ook al een paar dagen afgevraagd of ik wel of niet zou willen schrijven over het feit dat er enig onderzoek gepleegd wordt omdat er lichamelijk iets niet helemaal in orde schijnt te zijn. Maar waar ligt de grens? Wat wil ik delen met de mensen op het internet en wat niet. Ik geloof dat ik er met het schrijven van dit stukje wel uit ben. Dit is voor mij genoeg. Zo ben ik eerlijk tegenover mijzelf en trouw aan mijzelf. Ik zie onder ogen dat er mogelijk iets niet helemaal in orde is en dat dat van alles kan zijn, ook iets heel onschuldigs! Over ruim twee weken zal ik meer weten en tot die tijd gaat het `goed` met mij.
acht reacties
Gelijk heb je. Niet iedereen hoeft direct te weten wat er aan de hand is, of het nu ernstig is of onschuldig. Ik hoop dat het echt goed met je gaat, maar eerlijk gezegd geloof ik dat niet zo. Ik wens je sterkte met afwachten…en met de lichamelijke klachten natuurlijk!
Als iemand me vraagt hoe het gaat dan ligt het aan de persoon wat ik zeg. Iemand die het niks aangaat mag denken dat het goed gaat. Wat loggen betreft, het is aan de logger wat ie kwijt wil en wat niet.
Wat je wel of niet vertelt of schrijft, is een heel persoonlijke afweging, denk ik. En ook zonder op de details in te gaan, kun je vaak wel duidelijk maken dat je best ongerust bent. Sterkte, ik ken die onzekerheid!
Hmmmm….ok. Ik respecteer je keuze. Maar merk wel dat je ongerust bent. Sterkte joh. 2 weken zijn zo om. Meestal valt het mee….