VERTHUISD
Meest
al verlang ik in de vakantie naar uitbundig zonnig weer, maar de laatste week is het weer voornamelijk grijs en dat past helemaal bij mijn gemoedstoestand. Op de enige uitzonderlijke zonnige dag is gebleken dat ons hondenvriendje ernstig ziek is. In de eerste dagen liet hij overduidelijk merken geen zin te hebben om met ons mee te gaan. Wij dachten eerst dat Sjors zich aan zijn leeftijd ging aanpassen, zestien jaar is ook niet nix. Omdat hij toch niet graag in de hondenkar zit, trokken we er maar alleen op uit. Omdat de zon toch niet schijnt wordt het niet echt heet in de caravan, zodat het wel verantwoord is om hem een paar uurtjes alleen te laten. Hij vond het ook niet erg, want hij stond niet zo als gebruikelijk was bij de deur van: Ik ging toch wel mee he? nee hij gaf er de voorkeur aan om lekker te blijven slapen totdat….
Op een middag bleek het helemaal mis te zijn. We zaten wat lui en loom te lezen en ondertussen wilde Sjors een ander plekje om te gaan liggen wilde gaan zoeken. Maar dat ging niet zo goed. Het lopen ging niet echt lekker en hij rilde en beefde. De volgende dag zijn we naar de dierenarts gegaan. Deze heeft een bloedmonster afgenomen en daaruit is af te leiden dat Sjors ernstig ziek is. Vooral de lever functioneert niet meer naar behoren. Daarom is hij ook zo moe. Hoewel hier weinig tegen te doen is heeft hij wel wat medicatie gekregen. Hij knapt wel wat op maar we kunnen niet echt meer iets met hem ondernemen. Niet wandelen, maar ook niet fietsen. Dat hobbelt veel te veel. In de auto ligt hij redelijk comfortabel, mits hij er wel in- en uitgedragen wordt.
En zo zijn we wat meer aan de thuishaven gekluisterd. We kunnen wel eens even weg, maar geen hele dag. En zo lang de zon niet schijnt kunnen we ook nog wel even iets bekijken, We zijn nogal beperkt in onze mogelijkheden maar dat is nog niet eens zo erg, Het is zo anders zonder een Sjors in onze kielzog. Ik weet het, hij is er nog, maar toch is hij er ook al een klein beetje niet meer en heel erg lang heeft hij niet meer te gaan. Een paar maanden, een paar weken,? Wie zal het zeggen?
Sjors heeft geen pijn en we kunnen hem hier ook goed verzorgen. Daarom kiezen we er ook voor om hier te blijven en niet voortijdig naar huis te gaan. Verdrietig staar ik wat naar de einder. Het leven is eindig, maar het leven gaat ook door.
klik
zes reacties
Oei, het einde is nakende.
Geniet er nog even van, aai en knuffel nog wat.
En paar lekker luie dagen, en daarna…dat zie je dan wel weer.
Heel veel sterkte!
Ik wens een pijnloos einde, en niet al te vlug.
(jeetje, en dan de spamcode invullen met een brok)
16 is voor een hond een behoorlijke leeftijd. Jammer dat het zo verloopt, maar het is idd niet anders.
Lijkt me nog een heel gedoe met een Franse dierenarts.
Ach, ik leef met jullie mee. Arme Sjors.