BIJDETIJD
In plaats van een aflevering in de rubriek EERTIJDS eerst maar eens een update over de tijd van nu. Wat kan een mens druk zijn met het regelen van alle veranderingen die plaats moeten vinden, maar wel een gevolg zijn van het proces leven in zijn algemeenheid.
Als een auto 14 jaar oud is, komt er een moment dat er een besluit moet worden genomen om deze te vervangen. Met enige hulp van broerlief is de beslissing genomen om over te gaan op leasen. Vervolgens is er een auto uitgezocht met de wetenschap dat deze ook een caravan moest trekken en zo zijn we bij deze auto uitgekomen.
Dan moet er een heleboel rompslomp digitaal geregeld worden en dat is best tijdrovend, daarbij opgeteld de twee weken wettelijke bedenktijd, de gewenste kleur niet voorradig, contacten met de importeur, andere kleur ook niet op voorraad, dan maar origineel zwart, je bent zo maar weer een aantal dagen verder.
Ondertussen moest de caravan uit de winterstalling gehaald worden. Na heel veel overwegingen, met diverse oorzaken ten grondslag, is de beslissing genomen, zij het met een bloedend hart, deze maar te verkopen. De beperkingen die we ondervinden ten gevolge van de ziekte van P. belemmeren ons dermate, dat er eigenlijk geen sprake meer kan zijn van gezellig met de caravan op stap gaan om te genieten van een leuke ongedwongen vakantie.
Afscheid van iets moeten nemen doet pijn. Het moeten inleveren van iets wat niet meer kan door het ouder worden, vraagt nogal wat. Je denkt steeds, dat staat nog niet te gebeuren, dat komt nog wel eens, ooit. En dan ineens heb je er mee te maken, omdat je ziet, dat het te veel wordt voor je partner. En je bent samen, dus het treft jou ook.
En dan zie ik op een halfjaarlijkse ontmoetingsdag met oud collega's, waar ik een paar jaar niet bij aanwezig ben geweest, opeens, dat het verouderingsproces bij iedereen plaats vindt. Enigszins geschrokken heb ik die middag deel genomen aan de activiteiten. Geschrokken, maar ook wel getroost. Samen in het schuitje van het ouder worden en niemand ontkomt eraan.
Op weg naar huis zei ik tegen oudcollega/vriendin dat het nu natuurlijk onzin is, om dit type auto te hebben. Het had zonder caravan wel een tandje minder gekund. Ik ga haar wijze woorden zeker ter harte nemen en gewoon genieten van die mooie nieuwe bolide. Want mooi is-ie. Dat is een ding wat zeker is.
Of Pablo net zo blij is met het nieuwe rijdende hondenhok moet nog blijken. Hij mag niet meer los achter in de auto, maar hij moet in een (ruime) bench. Ik vergelijk het maar met een goed kinderzitje voor peuters en kleuters, veiligheid voor alles. En als hij er eenmaal aan gewend is, kunnen we samen weer lekker op stap om avonturen te gaan beleven, want er op uit trekken blijven we voorlopig zeker nog doen.
vier reacties
Ouderdom komt met gebreken, bij de een misschien iets sneller dan de ander, maar we moeten het er maar mee doen. Veel plezier met jullie nieuwe bolide! Trekhaak ook nog eraan? Wie weet wat je er nog eens voor een paar dagen aan kunt hangen. Caravans zijn ook te huur 
Helaas komt er altijd een tijd dat iets echt voorbij is, het einde van een tijdperk. De wereld wordt steeds kleiner. Maar je geniet van dat wat nog wel allemaal kan en ontdekt wellicht nog nieuwe dingen.
Nou ja, een wat zwaardere wagen geeft ook wel wat meer rijcomfort dus is niet helemaal weggegooid. Je hád er nog voor kunnen kiezen de caravan een paar jaar op een vaste plek te zetten maar dat was niet zo jullie manier vakantie .
Ik hoop dat jullie nog veel mooie ritten kunnen maken in de nieuwe bolide.