HONDENSCHOOLREISJE
Vandaag waren we met de jongens op schoolreis. De Heidewachtelvereniging vierde haar 70 jarige jubileum. Vorige week pas kreeg ik het bericht onder ogen en omdat we er nu wel tijd voor hadden omdat we niet met de caravan weg zijn, leek het ons leuk deze dag bij te wonen. Om 10 uur moesten we in Hoenderlo zijn om als start van de dag een gezamenlijke wandeling met de honden te maken. Het waren er ongeveer dertig en vooral in het begin is het altijd een heel gedartel, maar prachtig om te zien. Het enthousiaste gespring, gedans en druk doenerij, kenmerkend voor de heidewachtel, zie je dan ook bij bijna iedere hond terug.
Onze honden vertonen in zo'n grote groep, heel verschillend gedrag. Hessel rukt op naar de voorste gelederen als was hij de leider van de hele roedel en heeft amper nog oog voor mij (ons), Iemand daarentegen blijft wat om ons heen draaien en circelen en wil steeds even contact met ons hebben, het zij door een goedzo Iemand of een aai over zijn bol.
Het tweede deel van de dag speelde zich af op een terrein bij een manege in Hoenderlo. Op het veld werden allerlei circuits uitgezet en demonstraties gegeven. Na elk onderdeel mochten we zelf met onze honden verschillende onderdelen van het circuit uitproberen. Zo was er bijvoorbeeld een lange buis waar honden doorheen kunnen lopen. Ik dacht dat dit voor Iemand geen probleem zou zijn, maar dat viel nog best tegen. Hij moest nog stevig aangemoedigd worden.
Van Hessel had ik gedacht dat hij het nooit zou doen, Hessel is immers claustrofobisch; zo gauw we met de auto maar een tunnel inrijden begint hij angstig te piepen, maar deze lange tunnel was geen enkel probleem. Ik zette hem er aan het begin in, iemand anders riep bij de uitgang zijn naam en roetsj, weg was hij. En toen hij ook nog een beloningskoekje kreeg was het helemaal voor de bakker en kon ik deze oefening vele malen alleen met hem doen. Hij door de tunnenbuis, ik buitenom en allebei iedere keer weer blij als we elkaar aan het eind van de tunnel troffen.
Zo hebben we nog een aantal springspelletjes gedaan, trappetje op en neer en nog meer van die leuke dingen. Het is me vanmiddag wel duidelijk geworden dat Hessel een echte spelletjeshond is. Niet zo geschikt voor de echte jachthonden oefeningen, maar die spelletjes vindt hij het einde. Misschien moet ik maar eens op zoek gaan naar een club bij ons in de buurt waar ik dat zo af en toe met hem kan doen.
Rond half vier zijn we moe maar voldaan weer huiswaarts gekeerd. Wij een beetje moe, de jongens heel erg moe, zie de eerste foto links boven. Zo ligt Iemand erbij als hij het helemaal gehad heeft. Maar ik weet zeker dat de jongens een topdag gehad hebben en ook wij hebben genoten van dit hele hondengedoe. Leuk om eens een keer mee te maken.
Leuk! Dat klinkt als een erg geslaagde dag